اینکه میزان اثرپذیری ما در قبال رویدادها می‌تواند به شدت خیلی زیادی ناشی از دخالت‌های ذهن ما باشد، با یک مثال تقریبا خارج از نزاکت، قابل اثبات است،(مثال‌های خارج‌تر از نزاکت‌اش را خودتان می‌توانید پیدا کنید!)....

اگر دیده یا تجربه کرده باشید پدر و یا مادر برای نظافت و تمیز کردن فرزند خود (وقتی"کارخرابی" کرده باشد) راحت‌تر و با اراده‌تر است تا برای بچه‌ای که متعلق به او نیست.....

یا پرستارهای قدیمی و حرفه‌ای که در برخورد با سختی‌های خاص ِ کار خود(زخم و خون و عفونت و محیط غیربهداشتی) به نسبت افراد بی‌تجربه عکس‌العمل آزادتری دارند.....همینطور میزان تمایل و محبتی که به نزدیکان و دوستان خود داریم و می‌بینیم که می‌تواند بر رفتارهای ما و میزان تحمل ما در برخورد با ناهنجاری‌های آنها، اضافه کند و همه این موارد متاثر از آن چیزی است که در "ذهن" ما می‌گذرد و ما را وادار به عمل یا خودداری از عمل می‌کند در عین حالیکه واقعیت ِ بیرونی می‌تواند در برخورد با همه، یکسان تلقی شود!