ریش‌سفیدها و گیس‌سفید‌های قدیم یک دعای معروف و خاصی را در حق اولاد صالح ِ خود یا کسی که برای آنها زحمتی کشیده بود، یا  کمکی به آنها کرده بود و یا باز هم به قول خودشان، خاری را از دست و پای آنها درآورده بود، می‌کردند به این مضمون: "الهی که همیشه آبت سرد باشه و نونت گرم، الهی که تنت سالم باشه و جونت آزاد"....یا برعکس اگر نفرین می‌کردند می‌گفتند: "الهی که آب بدوه(بدود)، نون بدوه، تو هم پشت سرش!".....یعنی هیچوقت به آب و نون نرسی!..... از همه این دعاها بهتر همین "جونت آزاد باشه" است.....که فکر می‌کنم همان آزادگی و رها بودن از قید نفس است.....چرا که این نفس است که مثل بختک بر جان و روح و روان آدمی خیمه می زند و آزادی و رهایی را از او می‌گیرد....

در کلام عامه خیلی از اصطلاحات و لغات وجود دارد که ریشه‌ای عمیق و مربوط به حقیقت دارد اما به مرور زمان و با تکرار زیاد و بدون توجه، حالتی لقلقه‌ی زبانی پیدا کرده و به عمق و اصالت آن توجه نمی‌شود....مثلا دوران بچگی که در ایام محرم به هیئت‌های عزاداری می‌رفتیم یادم هست که اعلام کننده صلوات و فاتحه با صدای بلند داد می‌زد و می‌گفت: "لال از دنیا نری صلوات فرست" یا: "در طوس غریب‌الغربا را صلوات" که منظورش این بود که برای امام رضا در مشهد صلوات بفرستید و همیشه  جزو چند بندی که ذکر می‌کرد و در پاسخ او همه صلوات می‌فرستادند یکی هم این بود که: "قبر امام حسین را با معرفت! زیارت کنی، صلوات بفرست"....و حقیقتا می‌توان گفت که این شناخت و معرفت است که به هر عمل و رفتار انسان معنا و مفهوم و سمت و سوی درست و سالم می‌دهد....حتی اگر زیارت اهل قبور باشد......