اگر "ازدواج کردن" به دلیل موانع و مشکلات ِ مادی تعطیل‌بردار باشد، نیاز به تزویج و رابطه بین زن و مرد قابل تعطیل کردن نیست.....حضور در زندگی زناشوئی و هماهنگی و سازگار شدن با آن شکل از روابط اجتماعی که زندگی زوجی برای زن و مرد می‌طلبد، همنیشه می‌تواند همچون یک ژیروسکوپ دقیق، شکل مسیر و حرکت ِ ما را آنچنان تنظیم کند که از بسیاری افراط‌گری‌های مادی و "هپروتی معنائی" جلوگیری نموده و به عنوان بهترین مرجع ِ سنجش و پیدا کردن ِ سالم‌ترین مسیر و شیوه‌ی حرکت در زندگی ایفای نقش کند.....

شاید قریب به 99 درصد اندیشه‌های موثر و ماندگار تاریخ بشر نیز برآمده از وجود صاحبانی بوده که در این زمینه سر و سامان ِ مرتب و معقولی داشته‌اند....و در مقابل بیشتر ِ به اصطلاح نوابغ و فواره‌های افراطی ِ هنر و اندیشه، اغلب در این زمینه مشکل داشته‌اند و اگر به گذران زندگی آنها توجه شود مسیرهای متلاطم و پر افت و خیزی را گذرانده‌اند که با زیاده‌خواهی‌ها و ناکامی‌های گوناگون همراه بوده.
منظور اینکه، گذشت و درک و همکاری ِ بیشتر در ایجاد ِ توافقاتی که می‌تواند مبنایی محکم برای شروع یک زندگی مشترک باشد......سمت و سوی زندگی را متعالی‌تر خواهد کرد .