در داستانهای قدیمی آیین بودا آمده که سیذارتا(بودا)، در ابتدا شاهزاده بود و پدرش همه وسایل رفاه و آسایش و شادی و سرگرمی را برای او فراهم کرده بود؛ در قصری زیبا و سرسبز و بزرگ اما با دیوارهایی بلند آنچنانکه راهی به بیرون و بین مردم عادی نداشت و همه‌ی خدمتکاران و اطرافیان او از بین جوانان و نوشکفته‌های زیبارو و تازه سال انتخاب می‌شدند تا بودا هیچوقت متوجه نشود که انسان در نهایت پیر و فرسوده می‌شود و مرگ جسمِ او را خواهد بلعید.....تا روزی که با یکی از دوستانِ همراه به بیرون قصر راهی پیدا میکند و اتفاقا جمعیتی را می‌بیند که جسد پیرمرد مرده‌ای را برای مراسمِ سوزاندن حمل می‌کردند و از همانجا  در مورد مرگ و فنا می‌پرسد و در نهایت کارش به جایی میرسد که مسند و تخت و بختِ شاهی را رها میکند و به بودا میرسد.....

................................

به نظر میرسد در دوره فعلی هم شبکه‌های جهانی صوتی و تصویری حقیقی و مجازی و حاشیه‌های آن، چنان برنامه‌ریزی شده تا نسلِ جوان را در محدوده‌ای تقریبا بسته و محدود، سرگرمِ یک سری ایده آل جذاب و زود بازده، مشغول و مغرور نگهدارد تا مبادا با آگاهی و تامل در هستی و بودشِ خود، کم کم چنان مسیرش عوض شود که دیگر نتوان از او به عنوان یک بندِ نخ یا گره‌ای ریز در تاروپودِ "دهکده جهانی" استفاده کرد..........

20 تیرماه 96