رعایت
انصاف و صرفه‌جویی در روابط با دیگران!
معمولا
صرفه‌جویی و عدم اسراف در رابطه با مواد ِ مصرفی و مادیات مورد نظر قرار می‌گیرد، یعنی
من به عنوان یک حقیقت لازم‌الرعایه اجازه ندارم به صرف اینکه پول ِ چیزی را پرداخت
کرده‌ام آن شیء و یا کالا را دور بریزم یا هدر بدهم، چرا که بی‌نیازی من دلیل بر
نیازمند نبودن دیگران نیست.....پس من مجاز هستم فقط به اندازه نیاز، آن هم در حد
معقول مصرف کنم و بیش از این پذیرفتنی نیست....
در
روابط بین آدمها هم و بخصوص آن شکل از ارتباطاتی که احتمال گسترش و تداوم و ریشه‌گرفتن
دارد(همچون رابطه بین دو جنس مخالف)، توجه به عدم اسراف و آگاهی به مدیریت ِ درست
و به جای رابطه، شرط سلامت ِ یک معاشرت دوجانبه می‌باشد....به عنوان نمونه، رفتارهای
صادره از من که منجر به امید و حرکت در
طرف مقابل شود حتما باید صادقانه و با توجه به توان و تمایلی باشد که در راستای
ادامه رابطه دارم و خود را ملزم و متعهد به اجرای آن می‌دانم(اگر معتقد به این
باشم که بی‌دلیل و بی‌حساب نباید حتی یک برگ را از شاخه درختی جدا کنم!) در غیر
این صورت حتما ناآگاهانه یا به عمد و با توسل به توجیهاتی که تنها با قوانین خودم
هماهنگی دارد! به سوء استفاده از دیگران خواهم پرداخت و هزینه‌هایی را بر آنها
تحمیل کرده و عدم تحمل ِ این هزینه‌ها را به حساب ضعف و ناتوانی آنها گذاشته و بی‌توجه
به مسیر خودم ادامه می‌دهم!.....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر