معمولا خوب‌ها و خوبی‌ها آنچنان به چشم نمی‌آیند و نمود بیرونی ندارند و این البته دلیل بر کمبود خیر و صلاح و خوبی نیست....برعکس باطل و دروغ و ناصواب همیشه با سروصدا و انتشار و بوق و کرنا همراه است و بیشتر به چشم می خورد و شنیده می‌شود و به نظر در اکثریت می‌آید.....و همین مطلب باعث می‌شود که خوبها نومیدانه از هم بیخبر می‌مانند و تحت تاثیر ِ جو ناملایمی که درست شده احساس می‌کنند تنها و در اقلیت هستند....و این به طور قطع اشتباه و دور از واقعیت است...

خیر و خوبی همچون حقیقت، نرم و ملایم به سان نسیمی که شالیزار را شانه می زند و برگهای صنوبر را به هم می‌ساید، ساده و محجوب و سربه‌زیر می‌گذرد و رد ِ ماندگار ِ خود را در باطن و درون‌های قابل برجای می‌گذارد....اما بد و نابخیر، صحنه‌ی زودگذر و ناپایدار ِ زیاده‌خواهی و افراط را ناشیانه می‌آراید و در پایان ِ ناکام و نامراد ِ خود فرصت حسرت‌خوردن هم نخواهد داشت......

..................................