این نیاز و یا اگر بدبینانه نگاه کنیم، این ضعفِ آدمی که
همواره دوست دارد "دیده شود"(سطحی نگاه نکنید، منظورم پز دادن‌های دم
دستی و پیش پا افتاده نیست) می‌تواند او را از درک و دریافتِ مراتب و مقاطعی از
حیاتِ درونی و زندگی بیرونی‌اش، کاملا محروم کند...... یا می‌توان گفت زیر این
پرچمی که برافراشته، همواره در محدودیتی خودساخته، در آنِ واحد هم زندانی است و
هم زندانبان!
23 آذر 95
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر