بعید است دنیای بیرون هیچوقت روی آرامش ببیند.....در جایی که همه چیز دائم در تغییر و آمد و شد باشد چگونه می‌توان انتظار آرامش داشت؟.....گویی همه چیز با نیرویی قدرتمند به پیش رانده می‌شود و امکان توقف وجود ندارد.....صِرفِ میلِ به بقای مادی باعث تنش و تضاد است.....و بدون میلِ به بقا...... مرگِ مادی آماده پاکسازی‌ و فناست و زندگی از جریان خواهد افتاد......

در چنین شرایطی تحصیل و تامینِ چنان تعادلی مورد نیاز است که در عینِ حفظِ بقا، آرامش لازم را هم داشته باشیم و این شدنی نیست مگر به شناختِ عمیقِ خود دست پیدا کنیم چرا که دستِ انسان به خودش باز است و توانِ کِرد و تجربه و نتیجه‌گیری را در آزمایشگاه وجود خودش دارد، نه دیگران.....

راست و دروغِِ افکار و نیت‌های هرکسی تنها بر خودش آشکار است و چنین است که حقیقتِ گفته‌های دیگران را به راحتی نمی‌توان آزمود پس بنا کردن بر ابرازِ وجودِ دیگران می‌تواند که همچون کنده‌کاری بر روی یخ، بی‌دوام و ناپایدار باشد.....  

7 شهریور 1395