به طور حتم برای همه ما تا به حال پیش آمده که رفتارها و برخوردهای کس دیگری را پیش خود قضاوت کرده‌ایم و در محدوده‌ی دانش و تجربه‌ای که برای خود قائل هستیم ایراد و اشکالی را بجا یا بیجا به آن شخص وارد دانسته‌ایم...اگر فرض را بر این بگیریم که این قضاوت و ایراد به جا و درست باشد، این نکته جای طرح دارد که(با توجه و اقرار به اینکه دانش و تجربه محدودیت ندارد) آیا می‌توانیم پیش خود انصاف بدهیم و این امکان را هم جایز بدانیم که شاید از منظر کسی دیگر که علم و تجربه‌اش از من بالاتر باشد گوشه‌ای و یا کمی بیشتر از رفتارها و منش من هم قابل انتقاد و نابجا باشد؟!!
آگاهی عمیق.......
آگاهی عمیق.......
آگاهی عمیق به این فرض، به طور شگفت‌آوری ذهن را از دخالت بیش از اندازه در زندگی دیگران بخصوص در مواردی که اغلب هیچ ربط و دخلی به زندگی من ندارد بازمی‌دارد و باعث می‌شود من فرصت بیشتری برای توجه به خود و صحت اصول زندگی خود داشته باشم.....چرا که بیشتر اوقات قضاوت دیگران یک نوع فرار از خود و پناه گرفتن در سایه‌ای موهوم و خیالی است....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر